21
Heren V - hoofdstuk 4
Voordat ik verder ga met het beschrijven van de commissies is het tijd even een zijstap te maken naar het team, dat in de loop van haar bestaan en dat van de club een zogenaamde status aparte wist te verwerven, Heren V.De eerste contouren tekenden zich eind jaren zestig al af. De kern van het team bestond toen uit de eerder genoemde Phil Klop en Harm van Beusichem en evolueerde in de loop van de jaren zeventig tot een mix van technische spelers, mannen met veel loopvermogen (de loopjongens) en veel stoorzenders, jongens die tegenstanders hinderlijk voor de voeten konden lopen. Opgemerkt dient te worden, dat geen enkele speler álle voornoemde eigenschappen in zich had, behalve dan het nog niet genoemde drinkvermogen.
Het aantal echt technische spelers was beperkt tot Phil. Hij was een Jong Oranje talent, totdat hij met veel bravoure en piepende remmende de bocht uitvloog en tegen een boom belandde. Dit feit bepaalde in hoge mate zijn verdere hockeycarrière en zijn loopvermogen. Beiden stagneerden. Oranje werd weer gewoon blauw (van de Kromhouters) en zijn lopen werd meer een gemankeerd hobbelen met twee dik ingezwachtelde knieën. Zijn fanatisme had echter allerminst een deuk opgelopen.
Phil regeerde als een "pater familias” in en buiten het veld, streng maar rechtvaardig. De mannen liepen voor hem naar vermogen hun benen onder hun gat vandaan, en vormden zo een zeer lastig te bespelen tegenstander. Phil stond laatste man, riep spitsen een halt toe, maar verdeelde bovenal met groot spelinzicht en speciale slagtechniek het spel. Die slagtechniek kenmerkte zich door een snel, vanuit de heupen en polsen ronddraaiende stick. Naar links kijken en toch naar rechts slaan. Die techniek. Het beste kwam deze slag tot zijn recht bij de strafcorners. Vele stafcorners wist hij met voornoemde slagtechniek in het doel te ranselen. Hij was dan ook veruit de topscoorder van het team.
Harm was de stofzuiger op het middenveld. Hoewel ook geen loopwonder wist hij huppelend menig speler uitbalans te brengen. Dat daar wel eens een schouderduwtje bij te pas kwam a là. En als Harmen zijn stick op de grond had geplaatst (met één hand) dan kwam daar geen mens doorheen. Als voorstopper stond, of liever gezegd liep, Jan van Deelen. Jan was het loop-wonder van het team samen met Dicky van Rosmalen (zoon en broer van). Aan Dick kon je altijd "een bal op de hoekvlag kwijt”, want hij was "miep, miep” ijselijk snel. Jan stond bekend om zijn onmogelijke rushes naar voren, zijn kwaaltjes, waaronder ook een zwakke knie, zijn lach, die vrouwenharten deed smelten en zijn vele huwelijken.
Robert van Os (vader van Olga en Eva) mag in het rijtje ook niet ontbreken. Rob had een kenmerkende loopstijl en dito stickvoering. Als hij hardliep had dat iets weg van een olifant op de vlucht. Rechtop, stijf vanuit de heupen, hoofd ietwat schokkerig naar voren lopend met zijn stick in één hand was hij een kwelling voor menig tegenstander. Éénmaal wist hij op deze wijze vier man te passeren en met zijn backstick een pracht van een voorzet af te leveren. Zijn medespelers hadden de rush hoofdschuddend aangekeken en reeds rechtsomkeert gemaakt; dat kon niets worden. Nog hoor ik Rob vertwijfeld roepen: "Jongens, waar blijven jullie nou”.
Als hij onverwijld zelf dreigde gepasseerd te worden, dan liet hij de tegenstander profes-sioneel tegen zich oplopen. Een stoorzender met stijl.
In de spits een ex marine man, Sietze Sijsma, ook wel "de Schoffelaar van Heerewaarden genaamd”. Sietze frommelde, vaak onzichtbaar door zelf geproduceerde stofwolken, de bal in het doel. Vandaar zijn bijnaam. Andere kenmerken waren zijn zeeman shaggies (taps toelopend, dan waaien ze niet uit) en zijn hond Zoeloe, die als één van de weinige honden gedurende de wedstrijd altijd keurig langs de lijn bleef zitten. Kortom Heren V was een bijzonder gezelschap.
Een reden, dat het team zijn speciale status verkreeg, was mede te danken aan het feit, dat zij jarenlang bevolkt werd door wel zeer bijzondere, qua techniek, leeftijd en sociaal profiel niet in een ander team te plaatsen lieden, die door Harm dan ruimhartig als speler in Heren V werd opgenomen, met de woorden "ach dan nemen wij hem wel”. Geen speld tussen te krijgen. Zelfs onze huidige voorzitter heeft in dat team rondgedarteld.
En we moeten vooral de vele activiteiten welke Heren V jarenlang voor de club ontplooide niet vergeten. De gehele opbrengst kwam altijd aan de club ten goede. Zo waren er toernooien met speciale attracties. Heuse kamelen liepen zelfs over het veld. En iedereen, niet alleen de kinderen, wilde een ritje tegen betaling maken. Klapstuk was de splinternieuwe bar die het team de club schonk. Daaraan lag natuurlijk enig eigenbelang ten grondslag. Maar toch.
En zo zijn we wéér bij die barcommissie beland. Volgende keer meer.
Tableau
Eric Wonink
