17
THCC De Kromhouters door de ogen van ….
Iedere maand gedurende ons lustrumjaar is een aantal Kromhouters aan het woord geweest. Ze kregen allemaal dezelfde twee vragen en voor de rest was het carte blanche. Deze Kromhouters haalden met elkaar herinneringen op en verwoorden hoe zij hét Kromhouters-gevoel beleven. We ronden deze serie af met onze secretaris en voorzitter. Hierna gaat de oude vertrouwde ‘In de schijnwerpers’ weer verder.
Wij presenteren u Babette Koelemaij en Rémy Heuver!
Babette en Rémy, the floor is yours …
Vraag 1
Er wordt vaak gesproken over hét Kromhouters-gevoel. Hoe zouden jullie dit uitleggen aan een buitenstaander?
Babette
‘Komt het goed hier in Tiel?’ was één van mijn eerste vragen toen wij in de zomer van 2015 verhuisden naar Tiel. En ‘Hoe maak ik van ons huis in Tiel ons nieuwe thuis?’
Mijn naam is Babette. En ja het is goed gekomen! Ik ben 43 jaar en woon inmiddels al 6 jaar met Joost en onze 3 kinderen, Siebe, Féline en Joppe, met veel plezier in Tiel. Het is mijn thuis geworden. Wat daaraan enorm heeft bijgedragen is het Kromhouters-gevoel. Ook al wist ik dat tevoren nog niet.
Nadat het stof van de verhuizing in 2015 was gaan liggen en de kinderen gestart waren op school, was het tijd om zelf eens op zoek te gaan naar een sport. Roeien, wat ik eerder in Den Bosch heb gedaan, was wat omslachtig, maar hockey, wat ik sinds mijn jeugd heb gedaan bij AMHC in Apeldoorn en daarna bij Schaerweijde en Kampong, was om de hoek. Ideaal!
Trimhockey was een mooie manier om het hockey weer op te starten en kennis te maken met de club. Met veel plezier ging ik elke maandagavond naar de Kromhouters en kwam vol energie terug. Ik had lekker gehockeyd, gelachen en ook al was het geen team, zo voelde het wel. Zeker toen we kampioen werden op een Belgisch hockeytoernooi en met een hoop lol meededen aan het midwinter toernooi "Wortel in je Hutspot”.
Daar begon voor mij het Kromhouters-gevoel: openstaan voor anderen, lekker hockeyen en lachen met elkaar. En dit wordt elke keer weer versterkt.
Op zaterdag als ik met andere ouders langs de lijn sta, zondag na mijn eigen wedstrijd, bij Herman aan de bar, tijdens het klussen of het openingsweekend, als we samen de schouders eronder zetten … En als ik merk hoe mensen zich inzetten om te zorgen dat we met elkaar lekker samen kunnen blijven hockeyen, ondanks de Corona, tijdens een event of naast de competitie.
Corona heeft ons wel uitgedaagd als vereniging om iedereen bij elkaar te houden en met iedereen te kunnen blijven hockeyen. De verbinding met elkaar is zo belangrijk en die is op de proef gesteld. Ook ons 75-jarig bestaan hebben we bijvoorbeeld nog niet met elkaar kunnen vieren. Als bestuur willen we hier heel graag aandacht aan geven en dit jubileum vieren met reünisten, vrijwilligers, (oud)leden en alle andere betrokkenen.
Vandaar dat ik als kerstwens voor de vereniging heb dat wij iedereen in 2022 kunnen laten zien, horen en beleven wat nu dat 75-jarige Kromhouters-gevoel is!
Remy
Het is duidelijk in welke tijd wij leven en het moet niet gekker worden: nu word ik als man gevraagd
een gevoel te beschrijven?! Omdat ik tóch moet erkennen dat het Kromhouters-gevoel ook mij in zijn greep heeft, ga ik een poging doen te beschrijven hoe ik dat ervaar.Het begon bij mij een jaar of zes geleden toen ik met mijn familie terug kwam in Nederland en ik, niet beperkt door enige hockeyervaring, werd gevraagd te komen ballen in een van de meest geduchte (of beruchte..) teams van de club, Veteranen A. Nou ben ik doorgaans snel over te halen als het gaat om buitensport of om tijd door te brengen met goede vrienden en als het dan ook nog eens gecombineerd kan, is het voor mij simpel gezegd een "no-brainer”. Daarnaast is mijn vrouw Hanneke een fanatiek hockeyster en dat kwam dus eigenlijk wel mooi uit. Maar het feit dat een non-Tielenaar met nul kilometers op de klok als het gaat om hockeyervaring zich binnen onafzienbare tijd thuis kan voelen, sterker nog, welkom wordt geheten, vriendelijk wordt geholpen toch die bal eens te raken alsook na afloop van wedstrijden rijkelijk op bier wordt getrakteerd, is voor mij een fantastisch voorbeeld van het Kromhouters-gevoel! Bijna elke dag geniet ik van de ontspannen sfeer, de soort van ‘alles-mag-niets-hoeft’-attitude en de enorme binding die respect van verschil in achtergrond, zijn en kunde weet te creëren, waardoor je gaat snakken naar samen iets moois te doen of maken.
En dat geldt in de breedste zin van het woord:
- van de ouders die uit alle hoeken van de Betuwe komen om hun jongste kinderen het weekend van hun competitie te kunnen laten genieten door wedstrijden te fluiten of een team te coachen,
- via de initiatieven die leden, teams en Kromhouters-vrienden nemen bijvoorbeeld rondom Super-Sundays, de zorg voor het clubhuis en ons park, onze materialen, de sociale en corona veiligheid van onze club en nog veel, heel veel meer
- tot aan commissieleden die (inmiddels ook regelmatig via Zoom of Teams, zichtbaar en minder zichtbaar want soms wonende in de grote steden) juist vanuit dat respect en diversiteit de dingen die zij organiseren "van iedereen” weten te maken.
Ik hoop dat we dat respect en de daaruit vloeiende verbinding samen kunnen uitbouwen via nog meer sportsuccessen, mooie en gezellige evenementen en meer samen-momenten op de club, want dát is voor mij het Kromhouters gevoel en maakt onze Kromhouters identiteit ...
Met elkaar creëren wij dat Kromhouters-gevoel. Op het veld, als vrijwilliger langs het veld, in het clubhuis, achter de schermen, etc. Wie springt er in jullie ogen in dit geval uit?
Welke Kromhouter verdient hier een compliment, én waarom?
Babette
Afgelopen jaar heb ik Monique Beekman opgevolgd als secretaris en hierdoor is het mij zo duidelijk geworden.. een vereniging is er vóór en dóór actieve en betrokken (oud) leden, vrijwilligers en sponsoren. En ik ben erg blij dat veel mensen beseffen hoeveel werk er eigenlijk gezien en ongezien verzet wordt.
Stiekem is er namelijk zoveel energie, daadkracht en actie nodig om alles met elkaar te organiseren en in goede banen te leiden. Zeker in deze tijd waarin veel mensen zorg, werk en andere ballen in de lucht houden. Dan heb ik bewondering voor alle mensen die daar hun steentje aan bij dragen.
Toen ik hier thuis aan het overleggen was wie we een extra compliment willen geven kwamen we op een assistent- coach, trainers, loyale klussers .. een aantal dus die als voorbeeld dienen.
Wie ik graag met naam een compliment wil geven is iemand die misschien minder zichtbaar is en veelal achter de schermen actief is en inspringt waar het nodig is: Saskia Nideröst-Vos.
Zij is onze ledenadministratie (die altijd voor een terugkoppeling zorgt), helpt energiek mee wanneer er extra handjes nodig zijn, denkt mee, komt met een oplossing en trekt de coördinatie naar zich toe voor de begeleiding van meiden B2. Superfijn zo’n Kromhouter collega!
Remy
Naast de bijzonder verdiende "Vrijwilligers van het Jaar” Helen Schoots, Gerben Lagerweij en Joost van Doesburg zijn er, zoals wij allemaal weten, diverse andere "Kromhouters fans” die een enorm compliment verdienen. Het is moeilijk dat we als vereniging de afgelopen periode deze en andere toppers minder de publieke aandacht hebben kunnen geven doordat brede evenementen niet altijd mogelijk waren.
Er is ook een groep (gedeeltelijk) vrijwilligers waarop we in bijzonder een beroep hebben moeten en kunnen doen vanaf het moment dat Corona de voorspelbaarheid van ons leven tot een minimum reduceerde, en ik wil hen daarom een groot compliment geven: de Technische Commissie onder leiding van Matthijs Keijzer. Alles, maar dan ook alles wat we normaliter doen aan trainingen, wedstrijden en veel daaromheen moest de TC gedurende corona maatregelen heroverwegen, herzien en hervatten. Het is door hén dat we nog hebben kunnen doen wat we hebben gesport de afgelopen, uitdagende periode van onzekerheden, onduidelijkheden en veranderingen. De continue creativiteit, de wil tot prestatie en het onafgebroken doorzettingsvermogen verdient het compliment. Thumbs up!!
Extra vraag
Wie opent in januari de nieuwe reeks ‘In de schijnwerpers’, én waarom?
Wij willen graag Helen Schoots in de schijnwerpers zetten. Het is niet voor niets dat Helen 1 van de vrijwilligers van het jaar is geworden! Zij heeft zoveel energie, aandacht en ideeën hoe je mensen in beweging krijgt. En dan niet alleen de jeugd met een Glow hockey toernooi of schoolhockey, maar ook de mensen die subsidies geven. Ze regelt het allemaal, met hulp van andere vrijwillige Kromhouters, en dat is iets voor in ‘the spotlights’!
