15
THCC De Kromhouters door de ogen van Niels & Liselotte
Iedere maand gedurende ons lustrumjaar komen een aantal Kromhouters aan het woord. Ze krijgen allemaal dezelfde twee vragen en voor de rest krijgen ze carte blanche. We laten deze Kromhouters met elkaar herinneringen ophalen en horen graag hoe zij hét Kromhouters-gevoel verwoorden.
Deze maand presenteren wij u Liselotte de Haan en Niels Scherrenberg!
Zij vertellen wat over zichzelf, wat ze bezig houdt bij de Kromhouters en beantwoorden twee vaste vragen, die de komende maanden ook nog door een aantal andere Kromhouters beantwoord wordt.
NIELS
Ik ben Niels Scherrenberg, en speel met veel plezier bij het talentvolle heren 4.
Na een voetbal "carrière” vond ik het een jaar of 8 geleden tijd voor iets anders en besloot ik eens een hockey training mee te doen. Dit beviel zo goed dat ik spijt heb dat ik nooit eerder begonnen ben met deze schitterende sport.
Naast het sportieve aspect organiseer ik het, inmiddels bekende, Wortel in je hutspot toernooi. Samen met Liselotte de Haan, Justin van Wissen, Erik van Mameren en Friso van Solkema proberen we er elke winter weer iets onvergetelijks van te maken.
Op deze met bombastisch feest overladen dag speelt hockey natuurlijk een belangrijke rol.
In het dagelijks leven ben ik categorie manager vers vlees voor Aldi Nederland en ben ik woonachtig in Amsterdam. Toch blijf ik lid van de Kromhouters en probeer zoveel mogelijk trainingen en wedstrijden (zodra het weer kan) mee te doen.
LISELOTTE
Mijn naam is Liselotte de Haan, en maak nu een jaartje of vijf deel uit van het prachtige Dames 2 team. Ik kreeg als kleine Liselotje de keuze om een teamsport te gaan doen. Dat werd hockey. Beste keuze ooit! Nu huppel ik al zo’n 17 jaar rond op de Kromhouters. Ik heb een heel groot deel van mijn vrienden hieraan te danken en kan het me niet voorstellen dat dat anders zou zijn.
In het dagelijks leven houd ik me bezig met horeca en evenementen bij Una Volta in Culemborg. Deze branche stond natuurlijk op zijn kop afgelopen tijd maar ik ben erg blij dat we al een stuk meer kunnen en mogen! Dat geeft weer een hele hoop positieve energie!
Zeker als het gaat om het Wortel in je Hutspot toernooi, wat ik als trotse enige dame van het team mee mag organiseren. Elk jaar is onvergetelijk geweest en mijn dag kan niet meer stuk als ik al die blije hoofden zie.
De tekst gaat verder onder de afbeelding
Er wordt vaak gesproken over hét Kromhouters-gevoel. Hoe zouden jullie dit uitleggen aan een buitenstaander?
Niels
Het Kromhouters gevoel is voor mij het gevoel van saamhorigheid. Een zonnige zondag op ons balkon waar jong en oud plezier heeft in het spelletje en daarna met elkaar geniet van een hapje en de nodige drankjes. Met elkaar moedigen we de spelende teams aan en worden serieuze gesprekken afgewisseld met de grootste onzin. Deze mix van sportiviteit en ongedwongen gezelligheid is voor mij typisch Kromhouters.
Liselotte
Niels beschrijft HET Kromhouters-gevoel eigenlijk precies zoals het voor mij ook voelt. Daar wil ik aan toevoegen dat wij met ons toernooi hopelijk datzelfde gevoel aan vele "buitenstaanders” ook meegeven. We zien zoveel niet-hockeyers zich elk jaar weer vol enthousiasme inschrijven voor een dag vol muziek, gekkigheid en gezelligheid en er wordt door iedereen zo fanatiek gehockeyd. Dat zegt volgens mij al genoeg.
Vraag 2
Met elkaar creëren wij dat Kromhouters-gevoel. Op het veld, als vrijwilliger langs het veld, in het clubhuis, achter de schermen, etc. Wie springt er in jullie ogen in dit geval uit?
Welke Kromhouter verdient hier een compliment, én waarom?
Niels
Er zijn gelukkig veel mensen zijn die hun steentje bijdragen aan het Kromhouters gevoel en al deze mensen verdienen stuk voor stuk een compliment.
Eigenlijk wil ik iedereen juist uitnodigen om hier een voorbeeld aan te nemen.
Ook jouw idee of initiatief maakt dat Kromhouters gevoel hechter: doe er wat mee 😊
Liselotte
Ik zelf durf eigenlijk ook niet één naam te noemen. Iedereen verdient een enorm compliment. Het is niet voor niks dat ik er niet aan moet denken er geen deel meer van uit te maken. Laten we dat allemaal vasthouden en hopelijk kunnen we snel weer samen de derde helft vieren op ons balkonnetje.
