28
Christian Cavallet & Maurice van der Horst over Heren 1
Christian (met 189 caps voor het Zwitserse nationale team) heeft een aantal jaren in Nederland in de Hoofdklasse gespeeld, en is sinds 2018 de coach van Kromhouters Heren 1. Maurice heeft samen met Christian in de Hoofdklasse bij Voordaan gespeeld, hockeyt sinds 2015 bij de Kromhouters en is ook te zien als assistent trainer bij Heren 1.
CHRISTIAN
Het was net zo mooi als vervelend: wij waren "steady" tweede, maar toen stopte het ineens zonder dat er daarna een vervolg kwam. Best jammer dat ook later helemaal niets meer doorging zonder echte afsluiting. De ontwikkeling van het team en de jongens stopte halverwege ook. Wij hebben onszelf niet volledig kunnen belonen voor dit mooie (halve) seizoen. Dubbel jammer, want het was alweer een erg leuk seizoen. Ik ben erg blij met hoe het team en de jongens zich individueel ontwikkelen…en wij gaan proberen deze lijn door te zetten dit seizoen! Met een voldoende doorstroming van jongens A1.
MAURICE
Het was inderdaad een bijzonder seizoen. In sportief opzicht hebben we de lijn van het jaar daarvoor goed doorgezet. Heren 1 deed weer mee voor het kampioenschap in de 1e klasse. Ik vind het mooi om te zien dat deze jongens allemaal een groot clubhart hebben en ook vorig jaar weer allemaal veel moeite deden om er 3x per week te staan, komend uit Den Bosch, Utrecht, etc. Daarbij was het bijzonder te zien dat de mannen zich ook steeds weer wisten te verbeteren. Vervolgens werd middenin het seizoen ook de hockeywereld platgelegd door Corona. Dat plaatste alles wel weer even in een ander perspectief. Gezondheid is dan uiteraard toch een stuk belangrijker dan een potje hockey. We zijn, toen het weer mocht, zo goed en zo kwaad als dat ging met inachtneming van de regels, weer een beetje gaan trainen. Uiteindelijk was het fijn nog even op het veld te kunnen staan, maar we hadden het seizoen natuurlijk liever anders afgesloten.
Christian, in een interview in september 2018 gaf jij o.a. aan dat het spel van jouw team dynamischer moet, beter combinatiehockey en meer samenspel. Vinden jullie dat daar inmiddels een positieve ontwikkeling in zit?
CHRISTIAN
Ja zeker! Wij proberen ons eigen spel steeds completer te krijgen. Wij willen net zo graag lekker samen de bal laten "leven in het team” als erg snel en doelgericht kunnen aanvallen. De jongens begrijpen steeds beter wat je allemaal aan de bal kan doen als team, en verbeteren zich behoorlijk technisch en tactisch. De cohesie wordt met de tijd beter en duidelijker ondanks het feit dat het team erg verjongd is. Een combinatie van frivoliteit en vrijheid met duidelijke "patronen” en discipline.
MAURICE
Hockey is meer dan hard heen en weer rennen. Tactiek en teamdynamiek worden steeds belangrijker naarmate je op een hoger niveau speelt. Je merkt dat er nog behoorlijk wat rek zit in het team op deze punten. Ze willen graag beter worden en ook de jongere jongens die uit JA1 het team zijn komen versterken pakken dit goed op. Mooi om te zien dat het steeds beter gaat, maar…het plafond is nog niet bereikt.
Hoe hebben jullie de taken verdeeld, wie doet wat?
CHRISTIAN
De samenwerking met Maurice is erg aangenaam. We zitten op dezelfde lijn en kunnen erg goed en gemakkelijk met elkaar omgaan. Wij begrijpen elkaar snel en hebben vaak juist verschillende invalshoeken voor een situatie tijdens een training of wedstrijd. Maurice snapt het spelletje waarmee hij de jongens erg goed kan raken of corrigeren, en dat doet hij meer op individuele basis en iets specifieker vanuit het verdedigend aspect. Zijn kwaliteiten zijn ook precies aanvullend aan die van mij en maakt daarmee de begeleiding van de spelers completer. Tijdens wedstrijden kan Maurice meer individueel spelers begeleiden (vooral op verdedigend gebied) en bemoeit hij zich met belangrijke/kleine details, zoals op een specifiek (tactisch) punt de tegenstander bekijken. Tijdens de wedstrijd kijk/begeleid ik meer vanuit ons perspectief. Wij kunnen op die manier dan snel samen het nodige aanpassen tijdens een wedstrijd. Ook met Silvio schakelt het ontzettend prettig. Silvio regelt allerlei zaken rond het team. Ik denk dat we een mooi begeleidingsteam hebben zo.
MAURICE
Eigenlijk ben ik helemaal geen trainer. Ik heb ook nooit de ambitie gehad om trainer te zijn. Trainer zijn is ook echt een vak. Ik ben dit gaan doen omdat Christian en ik een goede klik hebben vanuit ons hoofdklassejaar samen bij Voordaan en ineens bleek dat we allebei in Tiel uitgekomen waren. Christian vroeg toen of ik eens een training met de verdediging aan de slag wilde. Dat is nu 2 volle seizoenen geleden….
Training geven is ook ontzettend moeilijk ben ik achter gekomen. Het moet didactisch kloppen, een training moet een bepaalde flow hebben en men moet er plezier aan beleven. Christian weet dat als geen ander voor elkaar te krijgen. Christian verzint dan ook de trainingen. Af en toe geef ik een onderwerp aan waarop naar mijn mening getraind zou kunnen worden. Christian weet daar dan direct een echt goede oefening bij te verzinnen waarin alles aan bod komt.
Als een oefening eenmaal staat dan kom ik eigenlijk pas in beeld. Ik begeleid de oefening en probeer de mannen te laten nadenken over wat en hoe het beter kan. Niet zomaar van pion naar pion spelen of lopen omdat dat nou eenmaal de oefening is, maar echt beter willen worden en het maximale eruit halen. Dat is mijn uitdaging. Vaak probeer ik mensen te triggeren in een snelle 1 op 1. Hoewel ik geen hardcore trainer ben denk ik dat ik wel weet wat er nodig is om hockey-technisch/tactisch beter te worden en welke energie of mentale gesteldheid je moet leveren om als individu en als team stappen te maken. Ik vind het een uitdaging om de groep en de individuele spelers hierbij te helpen. Dit is ook mijn rol tijdens een wedstrijd. Christian bepaalt de opstelling, de tactiek en de wissels. Ik geef individuele spelers tips, probeer te helpen bij het uitvoeren van het tactische plan en probeer te helpen de mannen mentaal op het goede spoor te houden.
Wat is jullie ambitie voor komend seizoen en hoe gaan jullie dit aanpakken?
CHRISTIAN
Wij gaan proberen ons niveau te blijven verbeteren en ons te versterken op alle fronten. We willen de al 2 jaar geleden begonnen lijn doorzetten/versterken/uitbreiden. Wij willen graag blijven meedoen voor de bovenste plekken, en ook steeds beter en leuker hockey laten zien. Verder blijft altijd een belangrijk doel dat we naast het neerzetten van een goede prestatie er vooral ook veel plezier aan beleven. We moeten stabieler worden als team en dan hopelijk als alles goed gaat een nieuwe play-offs ervaring gaan beleven…
Het gaat weer een erg mooi gevecht zijn met minimaal 5 teams, denk ik, en wij zullen ons weer moeten inzetten om daar te komen!
MAURICE
We gaan proberen de lijn van vorig jaar door te zetten. We hebben weer een mooie groep en de aanwas vanuit de jeugd is ook prima. Het zou mooi zijn als we weer lang om de bovenste plekken kunnen meedoen. Ik denk dat we nog stappen kunnen maken op tactisch vlak. Hockeyen met een plan i.p.v. zo hard mogelijk rennen. Persoonlijk vind ik het ook super interessant om te zien hoe mensen zich in zo’n team tot elkaar verhouden. Hoe zorg je er nou voor dat iedereen voor én met elkaar het maximale geeft? Het zorgen voor de juiste teamflow is denk ik ook een van de sleutels tot succes dit seizoen. Dit is al een hecht team, maar het kan nog stabieler en nog hockey slimmer. Ik kan dan ook niet wachten tot de bal weer echt gaat rollen en we kunnen meten waar we met dit team staan.
Meten jullie gedurende het seizoen de fitheid en lichamelijke (en/of geestelijke) gesteldheid van de spelers? Hoe sterker een speler, hoe overtuigender?
CHRISTIAN
Ik probeer continu tijdens het seizoen te meten en ik hou er duidelijk rekening mee in de opbouw en de inhoud van de trainingen. Ik meet het niet letterlijk, doe geen fit /fat testen of zo, maar observeer wel erg specifiek in het spel en tijdens trainingen (en op video) hoe alle spelers er voor staan en als team ook natuurlijk. Verder worden spelers individueel, of als groep, duidelijk er op aangesproken als dat nodig is. En zo gaat het ook voor hun mentaliteit of mentale gesteldheid. Bij de winterstop doen wij een iets diepere evaluatie waar ze zelf ook verbeterpunten mogen aangeven en meten, gevolgd door een 1 op 1 gesprek en team gesprek. Zo hebben zij erg grote stappen gemaakt in hun trainingsmentaliteit, zijn mentaal ook duidelijk sterker en harder geworden. Wij maken ook goede stappen in de regelmaat hoe wij samen presteren en proberen steeds minder "dipjes” te beleven…sneller uitkomen, mentaal oppakken en met meer overtuiging spelen, ons leiderschap binnen het team versterken.
MAURICE
Natuurlijk is het belangrijk dat een speler fysiek fit is. Hockey is een intensieve sport en fitheid kan je net de punten kosten of opleveren. We hebben niet een formeel meetmoment tijdens het seizoen maar spreken spelers wel aan. Uiteindelijk zal een niet fitte speler ook gewoon minder minuten maken. Vooral voor de spelers die net zijn gaan studeren is het een uitdaging om de balans te vinden tussen fitheid en gezelligheid. De concurrentie dit jaar is groot, dus fitheid is nog meer een selectiecriterium geworden. Net zo interessant is de mentale gesteldheid van een speler. Hoe ga je om met tegenslag? Een tegendoelpunt of een nadelige beslissing van de scheidsrechter? Hoe neem je je team mee richting een overwinning of laat je het snel lopen als het even niet gaat? Christian en ik hebben bij Voordaan gespeeld in de hoofdklasse. Christian was de enige speler in ons team met Hoofdklasse-ervaring. Elke wedstrijd was het voor ons als David tegen Goliath. Daar heb ik pas echt geleerd wat een juiste mindset en teaminstelling kunnen opleveren. Het kan je zelfs zover brengen dat je als kleine club je mag meten met de top. We hopen dat ook op de jongens over te brengen.
Hoe ziet, tijdens het seizoen, een gemiddelde hockeywerkweek van jullie eruit?
CHRISTIAN
Zondag is "showtime” daar doe je alles voor uiteindelijk…matchday met een gezellige derde helft ondanks het resultaat. Maandag is evalueren-analyseren-plannen-voorbereiden en beelden sturen aan de mannen. Dinsdag (met Maurice) en vrijdag train ik eerst de jeugd en dan H1 met wat diverse voorbereidingen vooraf natuurlijk. Zaterdag is de jeugd begeleiden of bekijken en met de jongenslijn coaches delen/ondersteunen/helpen /(be)spreken.
MAURICE
Mijn werkweek speelt zich op de eerste plaats af in Nijmegen. Ik heb daar met 3 compagnons een eigen advocatenkantoor gespecialiseerd in het arbeidsrecht. Dit geeft mij gelukkig de nodige flexibiliteit om ook tijd te besteden aan het hockey. We zijn als gezin veel op bij Kromhouters te vinden. Zelf speel ik in Veteranen A. Mijn partner, Karin, speelt in Dames Veteranen A en onze kinderen Ties en Guusje hockeyen in JE81 en MF1. Karin gaat dit seizoen Guusje coachen en ik coach nu voor het derde jaar het team van Ties. Ik help op dinsdag op de training bij Heren 1 en indien mogelijk op vrijdag ook. Op donderdag train ik zelf en op zaterdag ben ik met het team van Ties op pad. Ik probeer op zondagen na mijn eigen wedstrijd zoveel mogelijk naar de Heren 1 wedstrijd te komen. Het geeft wel eens logistieke problemen, maar tot nu toe past het vaak allemaal net.
Wat zou iedereen écht moeten weten over Kromhouters Heren 1?
CHRISTIAN
Dat het een erg leuk gezellig, maar ook serieus en sterk eerste klasse team is met bijna alleen clubjongens die veel voor hun club over hebben én met hart en ziel ervoor spelen!
MAURICE
Als je mannen zoekt met hart voor de zaak dan moet je op zondag naar Heren 1 komen kijken. Blijf dan ook even voor de derde helft, want hoewel de mannen alles willen winnen en bloedfanatiek zijn weten ze ook wat gezelligheid is.
Waar veel hockeyclubs mee zitten is dat het ledenaantal vanaf jongens Jongste Jeugd te laag is. Bij de Kromhouters zijn wij bezig om hier een positieve wending aan te geven. Wat is jullie visie om meer jongens aan het hockeyen te krijgen?
CHRISTIAN
Iets meer exposure zou zeker helpen! De jongens zelf hun vrienden laten meenemen is de best werkende werving denk ik… en hun laten zien hoe leuk hockey is! Verder initiatief zoals de "Kromkabouters” of scholen bezoeken is erg goed!
MAURICE
De Kromkabouters is een fantastisch middel denk ik. Complimenten voor het enthousiasme waarmee dit georganiseerd en gedaan wordt. Hopelijk lokt het ook meer jongens naar hockey.
Bondscoach Max Caldas is voorstander van een brede sportontwikkeling bij de jeugd. Kom je in aanraking met meerdere sporten, dan komt dat ten goede aan je motorische ontwikkeling. En word je (in ons geval) een nog betere hockeyer. Hoe kijken jullie daar tegenaan en zouden wij op ons sportcomplex voor de jeugd een samenwerking moeten aangaan met rugby, honkbal en korfbal?
CHRISTIAN
Als sportleraar ben ik zeker een voorstander van een brede motorische uitbreiding en ontwikkeling. En waarom inderdaad niet een samenwerking tussen de clubs… Ik had en heb nog steeds trouwens het idee om misschien een soort activiteit voor kinderen tussen 5- & 10 jaar aan te bieden waar zij wekelijks verschillende sporten spelenderwijs beoefenen, dus wie weet…
Gelukkig trainen de jonge (tot 12-13 jaar) hockeyers(sters) 2 keer in de week, waar je nog wel tijd over hebt voor eventueel een andere sport ernaast. Ik heb zelf tot een jaar of 13 gehockeyd en geturnd, naast heel veel sporten in mijn vrije tijd en kan echt alle jonge spelers stimuleren om het te doen…te beginnen met onze eigen zoon Luc (bijna 4).
MAURICE
Ik denk dat het zeker goed is als de jeugd zich op sportgebied breed ontwikkelt. Ik weet niet of dit tot een formele samenwerking zou moeten leiden. Wat mij wel opvalt is dat het voor kinderen tegenwoordig wel erg druk is. Kinderen moeten van alles door de week en in het weekend blijft er bijna geen tijd over. Misschien dat afwisseling ervoor kan zorgen dat kinderen er meer en langer plezier in houden om te sporten.
Nu twee meer persoonlijke vragen zodat de Kromhouters jullie nóg beter leren kennen.
1. Wat typeert je karakter? En, waaraan ben je altijd te herkennen?
CHRISTIAN
Ik ben net zo rustig, relaxed, sociaal en vriendelijk, als erg gedreven, fanatiek, perfectionist (maar niet overdreven) of hard. Ik ben eerlijk en hou van humor. Ik hou van solidariteit, discipline (of regels), maar met veel ruimte voor creativiteit, diversiteit of vrijheid en eigen ruimte voor iedereen. Presteren met plezier is altijd mijn motto geweest.
MAURICE
Moeilijke vraag! Ik denk dat ik fanatiek en tegelijkertijd een teamspeler ben. Per se willen winnen is wel iets dat ik een beetje heb moeten afleren toen ik zelf kinderen kreeg. Het lukt mij inmiddels om ze (af en toe) een spelletje te laten winnen, maar als ik zelf moet hockeyen zit het er nog altijd in. Een teamprestatie vind ik het mooiste dat er is. De promotie met Voordaan naar de Hoofdklasse is allang geleden, maar het gevoel dat dat gaf kan ik mij nog goed herinneren. Ik kan ook echt verbaasd zijn als iemand in het teamproces afhaakt en zijn eigen ding gaat doen.
2. Waarom hebben jullie voor hockey gekozen?
CHRISTIAN
Hockey heeft mij eigenlijk meer gekozen denk ik… Vanaf jongs af aan ging ik altijd met mijn broer en mijn vader naar de hockeyvelden en speelden we altijd urenlang zondags, met heerlijke barbecue aan het meer (in Lausanne Zwitserland). De keus tussen een teamsport met vrienden en broer in de vrije lucht en een individueel binnensport als turnen (hoe leuk het ook was) was snel gemaakt! En zoals eerder gezegd…wij hebben veel gesport in onze buurt, in onze vrije tijd!
MAURICE
Ik woonde vlakbij Deventer. Mijn broer is 5 jaar ouder en zat al op hockey (DHV). Ook vriendjes zaten op hockey. Het was een soort van logisch dat ik ook ging hockeyen. Ik heb ook nog fanatiek getennist tot ongeveer mijn 12e. Ik weet nog dat ik tegen een (hockey)teamgenoot moest tennissen in de halve finale van de clubkampioenschappen. We moesten alleen tegelijkertijd ook een wedstrijd hockeyen. We hebben toen bedankt voor de tenniswedstrijd en zijn gaan hockeyen. Sindsdien staat hockey altijd op 1. Ik was alleen niet bepaald getalenteerd. Mijn vriendjes hadden altijd meer talent en kwamen sneller dan ik in de eerste-lijnteams terecht. Ik moest het vooral hebben van hard werken. Pas toen ik ging studeren in Utrecht ben ik ook echt gaan geloven dat ik iets kon bereiken met hockey. Uiteindelijk heb ik 10 jaar in Voordaan Heren 1 gespeeld in de Overgangsklasse en Hoofdklasse en mocht ik de laatste 5 jaar (waaronder het Hoofdklassejaar) van dat team aanvoerder zijn. Ook in dat team moest ik het vooral van hard werken hebben, maar….ik heb nooit de toss van Teun de Nooijer verloren….
Tot slot hebben Patrick en Jan elk 1 vraag voor jullie.
PATRICK:
Wat maakt het nu zo leuk om juist met dit Heren 1 te werken, en waarom juist in deze samenstelling?
CHRISTIAN
Dat het allemaal jongens van de club zijn die in H1 hockeyen waar nog "club” iets betekent. De club en het team hebben een sterke en leuke identiteit met een aangename mix van diverse persoonlijkheden. Er is plek voor serieus zijn en lol, voor plezier maar ook voor bikkelen en samen het beste er uit willen halen. Veel jongens coachen jeugdteams en de sneeuwbal rolt verder…
De samenwerking met Maurice maar ook met Silvio (onze manager) vind ik bijzonder prettig, want wij zitten vaak op dezelfde lijn. Daarnaast hebben wij ook juist verschillende manieren om het te benaderen.
MAURICE
We hebben een mooi team met allemaal echte clubjongens zonder mannen met vedette-neigingen. Alleen al daarom wil je als trainer al extra je best doen. Daarnaast is het een leergierige groep en zie je ook dat ze dingen proberen in de praktijk te brengen. Dat maakt het dankbaar om met deze mannen te werken. In mijn twee eerste jaren zaten er nog iets meer uitgesproken karakters in de groep. Dat was ook een mooie uitdaging. De huidige groep is iets gelijkmatiger qua karakters dat weer een andere uitdagingen oplevert. Super interessant, en vooral ook erg leuk, om met de mannen aan de slag te gaan en te proberen samen iets te bereiken.
De samenwerking met Christian en Silvio is eigenlijk heel natuurlijk. Geen gedoe. We vullen elkaar aan en we hebben lol in wat we doen. Uniek dat iemand als Silvio al zo lang aan dit team verbonden is en alles om het hockey heen in goede banen leidt. Ook de komst van Christian bij de Kromhouters is uniek te noemen. Iemand met zo’n staat van dienst in het tophockey moeten we als club zeker koesteren. Gelukkig heb ik uit betrouwbare bron vernomen dat hij voorlopig in de buurt blijft…..
JAN:
Wat maakt dit team zo sterk dat zij bovenaan de eerste klasse kunnen meedraaien, en welke stappen moeten zij nog maken om klaar te zijn voor de overgangsklasse?
CHRISTIAN
De groep is leergierig en ambitieus, meer een eenheid dan in het verleden en dus homogener. Wij hebben een paar spelers met extra kwaliteiten en het algemeen niveau is hoger geworden. In de breedte is het team ook sterker geworden en de concurrentie groter dan ooit…wat ook ten goede van H2 is gekomen. De lijn met JA1 is nu ook korter. Als je straks richting de Overgangsklasse wil gaan dan zou je wel moeten overwegen om meer in jezelf te investeren als team én als speler, net als een paar dingen laten... En de club zou net zo zijn stappen moeten maken om een niveau hoger te hockeyen. De vraag is of het op termijn reëel is, of niet wenselijk. Zich nestelen in de top van de 1e klasse zal al moeilijk genoeg zijn de komende jaren (zeker met alleen spelers van je eigen club van om en nabij 600 leden).
MAURICE
Ik sluit me aan bij de woorden van Christian. Verder denk ik dat de stap naar de Overgangsklasse an sich niet zo groot is. Als je er eenmaal in zit dan denk ik dat ook dit team prima kan meedraaien. Daadwerkelijk promoveren is moeilijker. Daarnaast blijft het voor clubs als de Kromhouters altijd de uitdaging om het niveau vast te houden. Je bent toch erg afhankelijk van steeds een beperkte lichting qua aantal dat uit de jeugd doorkomt. Tot nu toe is het stabiel gebleven, mogen we trots zijn op de mannen die met een echt clubhart dit niveau hebben bereikt en kijken we hoever we kunnen komen.
